उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ -सुमनसिंह सी

उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ !

उसलाई,

आफ्नै आँखा संग बिश्वास छैन

हात खुट्टा संग भरोसा छैन

मुटु, कलेजो र फोक्सो संग भर छैन

उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ…..

त्यसैले उसले आफ्नै ठान्ने आंफ्नै अकंमाल संग तर्सन्छ

उसको शंका स्वयम् उसलाई भारी छ

आजभोलि उ यस्तै शंकाहरुको भारी बोकेर हिंड्छ

आतिन्छ, हड्बडांउछ र बरालिन्छ

उ आजकाल आफ्नै शरीर संग डरांउछ

त्यसैले उ धेरै टाढा-टाढा पुग्छ

आंफु अगाडि टकराउने हरेक बस्तुलाई हेर्छ, छाम्छ, सुंङ्छ, तर मित्र र शत्रुको भेद खोट्याउंदैन

किनकी उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ….

जुट्नु पर्ने बेला फुट्छ

पिंधमान्छेहरुका सपना फुटांउछ

तरङ्गमा बस्तुको अस्तित्व छ भनेर पढ्छ तर आंफुलाई शुन्यवादको गर्तमा फंसाउछ

मन्दिर धाउंछ, चिना हेरांउछ र धुप सल्कांउछ

आजकाल उसलाई आफ्नै शरीर संग डर लाग्छ

उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ….

बर्ग र देश- पक्षधरतामा उभिनेबेला

उ फाटिजाने बादल हेर्छ

तर बादल भित्रको घामलाई असत्य भन्छ

उ रुपलाई हेर्छ, सारलाई हुँदै होईन भनेर जिकिर गर्छ

उ आफ्नै गिदि संग सशंकित छ…..

देश डुब्दैछ खासमा देश डुबांईदैछ

यसलाई बचाऔं भन्ने अपिल संगै उ तर्सन्छ

उसको तर्साई ‘बहुमत’ बनाउंदै हिंड्छ

चित्त बुझाउने आत्मरतिमा खेल्छ

तर उ आंफै संग सशंकित छ

किनकी आजकाल उ आफैं संग तर्सिन्छ

उ तर्सिंदै, लड्बडांउदै, बहुलांउदै ढल्न सक्छ तर, उ नढलोस भन्ने मेरो कामना छ….

उसले कुरा बुझोस र बहुरियोस !

०७९ कार्तिक